mmmmmmmeat y dulces

Ik had beloofd om het nog even te hebben over het Argentijnse eten en drinken. Tot nu toe kan ik natuurlijk enkel spreken over wat ik in BsAs al ervaren of gezien heb. Maar ik zal jullie op de hoogte houden als ik nieuwe lekkernijen ontdek.

Argentina is echt wel hét land van carne, vlees. Iemand vertelde me onlangs hoeveel koeien hier per jaar geslacht worden, ik kan me niet meer herinneren hoeveel maar ik weet wel nog dat mijn mond openviel. Je vindt hier vlees in alle maten en kleuren, dikwijls kom je op straat gewoon een vitrine tegen waarin zo goed als een volledige koe of varken omhoog hangt, bovendien zijn er talloze parrilla's, restaurants waar jouw keuze van vlees op een bbq gegrild wordt. Die bbq neemt al gauw een volledige muur in beslag en wordt meestal bediend door 1 of 2 mannen die het vuur warm houden (lees: kolen die in het ene deel van de parrilla heet worden verspreiden over de rest van de parrilla) en het vlees voor je ogen versnijden en klaarmaken. Zo'n bbqs of grills worden - uiteraard in kleiner formaat - ook regelmatig in huiselijk gezelschap gehouden en worden dan asado genoemd. Ik heb er zo al 2 achter de rug hier op het dakterras van het hostel, en vanavond komt de derde eraan. Vanavond staan er echter enkel chinchulines op de menu, wat zoveel betekent als 'ingewanden' en das nu toch echt mijn ding niet. Persoonlijk hou ik liever van een supermalse bife de lomo (een goed biefstuk), bife de chorizo (dunner biefstuk van een ander deel van de koe :) ), een chorizo (worst), asado de tira (ribbekes), vacio (langwerpig stuk vlees met een dikke reep vet aan) of iets van cordero (lamsvlees). Ook morcillo (oftewel bloedworst) laat ik liever aan mijn neus en maag voorbij gaan. Daarnaast zijn er ook nog veel kiosko's of kraampjes die allerlei soorten comida de mierda (junkfood) verkopen, zoals pancho (hotdog), choripan (hotdog maar met een 'echte' worst), hamburguesas, milanesa (wat wij schnitzel zouden noemen) en nog veel meer. Aan koolhydraten geen tekort dus.

Naast vleeseters zijn Argentijnen ook echt wel liefhebbers van zoetigheden, of dulces. Supermarkten en kiosko's zijn gevuld met allerlei koekjes, snoepjes, snackrepen en alfajores. Dat laatste zijn een soort van zachte cakejes gevuld met een soort zoete gelei. Ze bestaan in verschillende smaken, maar meest typisch is toch wel dulce de leche. Dat is eigenlijk dé smaak voor zoetigheid en is een soort van dikke kleverige brij met caramelsmaak. In de straten worden je neusgaten meteen gevuld door een zoete geur, verspreid door de vele kraampjes die popcorn en allerlei soorten gecarameliseerde noten verkopen, genaamd garrapiñada. Tot slot zijn er ook nog talloze bakkerijen, panaderias of confiterias, die naast superlekkere taarten en cakes ook facturas verkopen. Facturas zijn wat wij boterkoekjes noemen, en bestaan uiteraard opnieuw in allerlei smaken, van een simpele medialuna (croissant) tot rijk gevulde met dulce de leche of creme. Voor geen geld kan je ze trouwens ook samen met een koffie bestellen in een van de vele cafes of tearooms.
Over koffie gesproken, net als in Italie bestel je hier niet gewoon 'un cafe', maar moet je specifieren. Un cafe con leche wordt hier het meeste besteld. Het is echter geen kopje koffie met een scheutje melk, maar wat wij een koffie verkeerd noemen. Koffie met een scheutje melk bestaat hier eigenlijk niet, of je moet een cortado nemen, wat koffie met melkschuim is. Maar dan een kleine koffie zoals een expresso. Wil je een gewone tas koffie met melk(schuim) dan bestel je best een cafe doble cortado. Een gewone tas koffie (en dus geen kleintje) is een americano of un cafe doble. Bovendien bestaat er ook koffie met een ietiepietie beetje melk... dat wordt dan un cafe lagrimoso (met letterlijk een traan melk). Naast koffie bestaat er natuurlijk ook thee. Dé thee hier is mate (spreek uit matee) , een typische Argentijnse kruidenthee, gedronken uit een speciale kop, de mate, met een metalen rietje, la bombilla. De smaak verschilt naargelang de kruidenmix, maar is meestal vrij tot erg bitter. De kop wordt telkens opnieuw gevuld met warm water en doorgegeven tussen vrienden. Ben je een chocoladeliefhebber (dan blijf je beter in Belgie want de chocolade is hier van magere kwaliteit), maar dan kan je wel genieten van een submarino. Je krijgt dan een warme kop melk waar je zelf een stuk chocolade mag in onderdompelen.

Voorlopig is dat het belangrijkste denk ik, of wat me al het meest opgevallen is. Ohja, het bier is hier best nog wel te drinken en wordt per liter besteld. De bekendste merken zijn Quilmes of... uiteraard Stella! Nog een weetje: alles wordt hier thuisgeleverd, van je inkopen in de supermarkt (die Coto noemt), over pizzas en alle soorten eten tot je gewassen kleren, meubels,... Met een telefoonboek en je eigen adres kom je hier dus al een heel eind, maar je zou ook zoveel missen (waaronder de levendige sfeer in de restaurants, waar het beroep van mesero (ober) echt wel heel serieus genomen wordt).

Buen aprovecho!