here comes the sun little darling

Hoera, eindelijk heeft de zon zijn intrede in BsAs gedaan. Vorige week was echt kou, ik heb zelfs mijn handschoenen,fleece en sjaal boven gehaald. Maar vrijdag kwamen de zonnestralen, en ze hebben ons niet meer verlaten. Driewerf hoera, wat het is nogmaals bevestigd dat de zon echt veel doet met een mens, zijn humeur en het leven in een grote stad als dit.
Met een blauwe hemel, que calor en af en toe een briesje kon ik onmogelijk binnenblijven. Entonces, een verslagje van de afgelopen dagen:

Vrijdag begon met een bezoekje aan de parken in Palermo (een van de vele wijken hier in BsAs), gekend onder de gemeenschappelijke naam `Parques 3 de febrero´. Wat een groen hier in de stad, das echt onbeschrijflijk. Er zijn zoveel parken hier, van de kleine perkjes met een standbeeld op bijna elke hoek van het straat over enorme groene vlaktes tot botanische tuinen met vijvers, meertjes etc. Samen met Christina dook ik in een pedalo om te genieten van de zon, omgeving en verschrikkelijke gepiep van mijn pedaal :)
Ook de botanische tuin werd bezocht en daar was een superfijne tentoonstelling over `Reciclarte´ (zie de fotos op mijn site).

Zaterdag stond al sinds ik hier aangekomen ben in mijn agenda gemarkeerd want het was dan `Marcha del Orgullo Gay´wat zoveel betekent als... inderdaad, the gay parade. Dylan, een fiere homo van het hostel was al zenuwachtig en enthousiast uren op voorhand. En uiteindelijk was het inderdaad wel de moeite, een groot feest in de straten met uiteraard veel drank, homos, transeksuelen en andere grappige creaturen :)
Toevallig had ik de avond ervoor ontdekt dat er een groot Lindy Hop feest was met een Lindy Hop Battle en een orkestje en waren er zowaar 3 meisjes van het hostel die de Lindy Hop kenden (de twee zwitserse en christina). Gezien Christina te zat was en Sonja in Uruguay, ging ik met Nina. Omdat het 20pesos entrada was en we eigenlijk enkel oude koppels zagen toekomen, vroegen we voor de zekerheid toch maar of er ook gedanst ging worden... "Gohneen, niet echt, maar je mag altijd..." was het antwoord en de ontgoochelde blik op onze gezichten sprak waarschijnlijk boekdelen. Tot zover Lindy Hop in Buenos Aires.

De volgende dag werd een dagje markten op de traditionele Feria de Matadores, aan de rand van de grote stad. Een superfijne sfeer, gauchos dansen er op traditionele muziek en je kan er enkele van de traditionele gerechten van het noordwesten van Argentinie proberen (waar ik als de tijd rijp is wel weer een berichtje over zal posten). Na me verliezen in het ingewikkelde netwerk van colectivos (bussen) kwam ik nog net op tijd om de chicas suizas vaarwel te zeggen. Mijn beloofde appelcake werd een net gekocht pakje koekjes, maar het was even oprecht gegeven. Het werd nog een rustige avond met een gezellig dobbelsteenspel.

Op maandag trok ik de stad in, om te genieten van een supermooie kleine tentoonstelling van legende Leon Ferrari. De zon trok me naar een van de vele plekjes groen in deze stad en een bezoekje aan de grootste bloem die ik al gezien heb. Deze grote aluminium bloem opent elke dag zijn blaadjes en sluit ze weer als het donker wordt (desalniettemin waren ze al dicht toen ik er was om 16h ofzo) sAvonds kwam er alweer een afscheid aan, gezien Christina voor de trouw van haar vriendin naar Cordoba trok.



De laatste dagen geniet ik van de zon, en van de laatste activiteiten hier in Buenos Aires (naar de cinema gaan, musea bezoeken, door wijken wandelen die ik nog niet bezocht heb). Het wordt immers tijd om andere oorden op te zoeken: zaterdag begint mijn tocht geleidelijk aan naar het einde van de wereld. Ik kijk enorm uit naar de vrijheid en schoonheid van moeder aarde, al is het ook niet evident om de veilige thuishaven die ik hier heb ontmoet en gecreeerd achter te laten. Maar... there´s nowhere to go but on. Vamos a ver...